The Gibb!

Geen wonder dat The Kimberley door LP tot een van de top reisbestemmingen is uitgeroepen voor 2014. Wat een fantastische natuur. Elke dag nieuwe gorges, watervallen en idyllische waterholes. En elke dag weer de vraag; kan het nog mooier? Ja, dat kan.

The Gibb is met afstand het hoogtepunt van onze reis so far (en we waren al niet ontevreden). In zo’n elf dagen zijn we via een dirt road van west (Derby) naar oost (Kununurra) gereden en het rode stof zit zogezegd in de bilnaad. We hebben op diverse cattle stations en bushcampings overnacht, scenic flights gemaakt, gezwommen in rivieren met zoetwaterkrokodillen, en serieuze bushwandelingen gemaakt. Wat een onbeschrijflijke ervaring!

Inmiddels zijn we ruim 1100 km gravel en zand en 30 watercrossings verder; van ielige stroompjes waar je full speed doorheen kunt tot beekjes en rivieren waar je behoedzaam doorheen moet. Behoedzaamheid is meer in het algemeen geboden want hoewel de Gibb River Road ons qua moeilijkheidsgraad en ongemak is meegevallen (hier en daar zelfs warme douches en cappuchino!), is het rijden wel uitdagend vanwege de grote stofwolken en de dips en groeven in de weg. Snelheid is dan ook rond de 70 km. Op die manier is de kans op schade of een rollover gering.  Want  ‘It’s all about getting dirty, not getting damage’ (aldus onze 4WD instructeur Richard). Maar dat we zelfs geen lekke band hebben gehad is toch wel bijzonder.

Wat The Gibb verder zo bijzonder maakt is de collegialiteit (je zou bijna zeggen teamspirit). Sta je langs de weg (even foto’s te maken), dan wordt er direct gestopt: “ Are you allright mate?”  En ‘s-avonds kom je elkaar vaak weer tegen want het aantal campsites is beperkt.  En dan is het vuurtje stoken onder de eindeloze sterrenhemel. Overdag wordt langs de weg al wat sprokkelhout gezocht. Ten minste.. door de toeristen. Veel Aussies halen gewoon de kettingzaag uit de auto :-)

In de categorie dieren hebben we weer goed gescoord; heel veel zoetwaterkrokodillen en grote hagedissen. Verder wallabies (stonden in Mt Elisabeth plots bij onze tent) en een spin (ook plots op de tent) :-). Dingo’s hebben we nog niet gezien maar ‘s-nachts gehoord.  Last but not least een grote slang op de weg. Kon nog net in de band bijten, voordat ie werd geplet.  Oeps...

Het kan overigens altijd gekker. Onderweg komen we ludiek geklede fietsers tegen en enkele deelnemers aan de Shitbox rally, de Australische variant van Amsterdam-Dakar.  Ook zij rijden (voor het goede doel) met oude 2WD auto’s The Gibb. En wij maar denken dat we stoer zijn..

Prachtige rit dus en pas bij aankomst in de bewoonde wereld (Kununurra) gaan onze telefoons weer piepen. Die hebben we dus niet gemist. Of toch wel. Want tussen de berichtjes ook het bericht dat de oma van Inge op 3 juni jl. is overleden (en inmiddels is begraven). Weliswaar op respectabele leeftijd en na mooi rijk leven,  maar wel spijtig dat je op zo’n moment niet bereikbaar bent, al was het maar voor wat moral support.

We zijn momenteel in Lake Argyle om een paar dagen te chillen aan het prachtige meer, het grootste van WA. Met de mooiste infinity pool, denken we, maar oordeel zelf! Daarna steken we de ‘ grens’  over naar de Northern Territory (NT), voor het slotoffensief naar Darwin (ca. 800 K). Nu maar wachten op het offensief van Oranje! (is natuurlijk extra leuk dat we tegen de socceroos spelen).

P.S.  Watercrossings zijn good fun! De grootste is de Pentecost River, zo’n honderd meter breed. Met salties, dus whatever you do, don’t get out of the car.  Was zo leuk dat we een paar keer heen en weer zijn gereden; ‘ Silly Dutch tourists’. Maar ook andere watercrossings zijn de moeite waard. Zie onze compilatie op film! (volgt)