Christchurch: daar word je niet vrolijk van…

Na een aangenaam korte vlucht (3 uur) komen we in Christchurch aan, de tweede stad van Nieuw Zeeland (qua inwoners vergelijkbaar met Den Haag) en de gateway naar het Zuid-Eiland.

Ter bescherming van flora en fauna net als in Australië uitgebreide arrival procedures met in de aankomsthal zgn. ‘amnesty bins’ voor de spijtoptanten of vergeetachtigen.  Als familie word je echter snel en attent door de rijen geloodst.

Christchurch schijnt een mooie stad te zijn geweest maar dat is definitief verleden tijd; precies drie jaar geleden (deze week diverse herdenkingen)  vond hier een verwoestende aardbeving plaats en die heeft zijn sporen nagelaten. Nog steeds. In het centrum overal beschadigde en verlaten gebouwen, containers, steigers, en vooral  puin en parkeerplekken :-(

Deprimerend dat de boel er nog zo bijstaat. Nog afgezien van het menselijk leed (185 doden) is het buitengewoon cynisch dat juist de meest lelijke gebouwen nog overeind staan (survival of the ugliest?). Positief is dat er talloze creatieve initiatieven zijn, zoals het winkelcentrum START dat bestaat uit een verzameling zeecontainers.   

In afwachting van onze camper hebben we onze intrek genomen in een cabin op een holiday park (camping) in de stad. En een ‘gooi- en smijt’ auto van 13 jaar oud gehuurd. ‘Don’t worry about dents and scratches’, aldus de rental company,  dus de gebruikelijke inspectie kan achterwege blijven :-)

Met de auto rijden we naar Arthur’s Pass, de hoogste pas in NZ, dat ongeveer halverwege oost- en westkust ligt. Onderweg de meest mooie, weidse landschappen. Geen wonder dat Lord of the Rings in NZ is opgenomen.

Nooit gerealiseerd dat NZ relatief dicht bij de Zuidpool ligt. In Christchurch is daarom het International Antarctic Centre gevestigd en dat is absoluut een bezoek waard, niet in de laatste plaats vanwege attracties als de Arctic Storm en de Hägglund-hinderbaan. Alex en papa hebben na afloop in ieder geval een grote grijns op hun gezicht .    

Op de camping ontmoeten we een Nederlands stel (Irving & Fleur en hun zoon Daan) en dat klikt meteen; hetzelfde verhaal, dezelfde redenen en de zelfde camper.. :-) Hun reis zit er helaas alweer op maar we horen maar wat graag hun ervaringen,  want morgen gaan we onze camper ophalen.  

Mordor, here we come!   

P.S. Voor de golfliefhebbers: zie het reglement van de Scott Golf Club :-)

P.S. 2 totaal aantal km so far is een bescheiden 803 km