Abel Tasman National Park

Het Abel Tasman NP is het kleinste National Park van NZ maar tevens het drukst bezochte.  Daar valt  niet veel van te merken want het hoogseizoen is definitief voorbij en overal is rust en ruimte. Ook op de mega-camping  aan het strand waar we onze intrek hebben genomen.  Met 400 (!) plekken moet ‘t ’s-zomers een behoorlijke kermis zijn, maar nu niets van dat alles..

Dat draagt natuurlijk bij aan de idylle want Abel Tasman is een plaatje; een verzameling prachtige afgelegen baaien die je alleen kunt bereiken te voet (soms alleen bij eb), per watertaxi of per zeekayak.  

Kayakken is voor ons helaas geen optie (Alex te jong voor zeekayak) en lopen is slechts beperkt mogelijk. Resteert de watertaxi en met een half uur word je op een prachtige ‘castaway’ baai afgezet Waarom gingen we ook al weer naar de Cook Islands ?  :-)

De relatieve afwezigheid van sandflies (letterlijk en figuurlijk heel irritant) draagt bij aan de feestvreugde. Vakantie dus in optima forma.  Alex is verrukt van een dode tak die hij manmoedig meesleept over het pad en het strand.

Typisch geval van stilte voor de storm want dat we dit weekend slecht weer gaan krijgen staat inmiddels vast; ook voor onze regio (Marlborough) geldt een weeralarm vanwege de te verwachten regenval ( tot 170 mm). Daarom morgenochtend als een haas richting Picton zodat we Lusi in ieder geval niet onderweg tegenkomen.. Hoop dat het niettemin lukt om Egon en Hedwige zondag nog te treffen. 

P.S. 1 Niet uitgesloten dat ook Christchurch wordt getroffen (alsof dat niet al genoeg in de prijzen is gevallen)

P.S. 2. Opvallend hoeveel Duitsers en Nederlanders we tegenkomen. Iemand een verklaring waarom juist zij in groten getale aanwezig zijn?