De eeuwige glimlach

We eindigen onze reis in het paradijs. Het Kinderparadijs wel te verstaan. Het Sunwing Resort, dat speciaal geënt is op kinderen. Dus een kids club, kindermenu’s en maar liefst zeven zwembaden, waarvan één direct voor de deur (je kunt vanaf ons terras letterlijk in het zwembad stappen).

Phuket heeft de afgelopen jaren een wat slechtere naam gekregen, mede door de ongebreidelde aanwas van nieuwe hotels en resorts. Toegegeven, het is bepaald niet het meest ongerepte deel van Thailand. Maar nog steeds heel aangenaam toeven, ook in het regenseizoen (met af en toe een hoosbuitje!). Niet in de laatste plaats door het geweldige eten en het vriendelijke prijspeil. En de eeuwige glimlach van de Thai. Die glimlach gaat nooit vervelen. It’s good to be back!

We genieten ten volle van het gezelschap van Michiel en Claudia en met hen doen we een tweetal uitjes. We bezoeken Fantasea, een spectaculaire Disney-achtige show met olifanten, acrobaten en vuurwerk. Verder charteren we een longtail boot voor een tochtje naar het National Park Phang Nga dat figureerde in de James Bond-klassieker “The man with the golden gun”. Vanwege het hoge tij kunnen we niet in de grotten kayakken maar wel erdoor heen zwemmen wat zo mogelijk nog leuker is.

Voor de rest is het goed toeven in de zwembadbar. Alex is 'having a ball' in de miniclub met de hotelmascottes “Lollo en Bernie” (het herkenningsmelodietje blijft nog een paar weken hangen vrees ik…).  Van de staatsgreep merken we niet zo gek veel, zij het dat een aantal eettentjes op het strand niet meer bestaat. Het leger is onder het mom van bestrijding van corruptie - doende met een grote schoonmaak en alles wat zonder vergunning is opgebouwd, moet worden afgebroken. Desnoods met wat hulp van de militairen…

Inmiddels zijn we terug in Singapore waar we op de valreep nog Egon en Hedwige en hun kids hebben ontmoet; zij zijn vanochtend teruggekomen uit NL en wij vertrekken vannacht naar NL. Gisteren het dramatische nieuws over de vliegtuigramp vernomen en het beeld van de ongetwijfeld vele gezinnen aan boord (waarschijnlijk ook op weg naar soortgelijke resorts) laat ons niet los. Verschrikkelijk!

Ten slotte:
Als we de balans opmaken van 6 maanden reizen, zijn we uiterst tevreden. Het was geen life changing experience en we hebben ook geen fundamenteel nieuwe inzichten opgedaan. Die illusie hadden we ook niet. Maar we zijn er stellig van overtuigd dat we een zeer waardevolle ervaring hebben opgedaan (nog afgezien van alle schitterende plekken die we hebben bezocht). In de eerste plaats family bonding (je zit ten slotte 6 maanden 24/7 op elkaars lip). In de tweede plaats hopen we Alex toch een paar dingen te hebben meegegeven waar hij later baat van heeft, al was het maar het inzicht dat hij een ‘wereldburger’ is.

We zijn natuurlijk wel wat weemoedig, maar toch vooral dankbaar; dankbaar dat we dit konden doen (dus ook dank aan managers en collega’s!). Dank voor al die leuke en boeiende contacten onderweg.  Ook dank aan jullie voor het volgen van onze belevenissen.  En als we dan nog een ding aan jullie mogen meegeven: ‘het leven is een feestje, je moet alleen zelf de slingers ophangen’. En dat is precies wat we het afgelopen halfjaar hebben gedaan ;-). Tot gauw!